به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: آسیاییها تا این لحظه حضوری بالنسبه موفق در جام جهانی بیست و دوم در خاک قطر داشتهاند. درست است که ایران در بازی اولش در گروه دوم جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ با نتیجه ناامیدکننده ۲-۶ تسلیم انگلیس شد، اما در مسابقه دوم خود با کسب پیروزی ۲-صفر برابر ولز به گونهای جبران مافات کرد.
سایر آسیاییهای حاضر در این جام هم آبروداری کرده و حتی در مواردی از آن هم فراتر رفتهاند. ژاپن، آلمان بزرگ را با نتیجه ۲-۱ شکست داد و دیروز هم با وجود قبول باخت مقابل کاستاریکا، خوب بازی کرد و به هیچ روی کم نیاورد. عربستان جام را با پیروزی باورنکردنی ۱-۲ مقابل آرژانتین یکی از مدعیان فتح رقابتها آغاز کرد و با اینکه روز شنبه صفر-۲ به لهستان باخت، اما در این دیدار هم خوب بازی کرد و حتی میتوانست برنده هم بشود.
استرالیا در بازی نخست خود چهار گل از فرانسه خورد، اما حریفش نه تیمی معمولی بلکه قهرمان دوره قبلی جام جهانی بود، ولی کانگوروها با شکست دادن تونس در دیدار دوم خود نشان دادند که حتی به صعود هم میاندیشند. کره جنوبی هم با متوقف کردن تیم پرستاره اروگوئه در مسابقه اول خود و ثبت تساوی بدون گل، ثابت کرد نزول نسبی سالهای اخیرش را به فراموشی سپرده و بازی امروز (دوشنبه) خود با غنا را هم با امیدواری و با اندیشه صعود به مرحله حذفی آغاز میکند.
اگر هم به کارنامه میزبان جام جهانی نگاه کنیم، میبینیم قطر با وجود متحمل شدن دو شکست متوالی و تن دادن به حذفی زودهنگام در گروه اول، به اعتبار فوتبال آسیا لطمهای وارد نکرده است و شکستهایش برابر اکوادور که از پدیدههای این جام بوده و سنگال که قهرمان جام ملتهای آفریقا ۲۰۲۲ است، به هیچ روی نتایج اسفباری نیست و فقدان تجربه حضور در جام جهانی از کارایی ذاتی شاگردان فلیکس سانچز کاسته و عامل اصلی ناکامیشان بوده است.
برای هرگونه نتیجهگیری اضافی و جمعبندی نهایی راجع به نحوه کار و ماحصل تلاش ۶ تیم آسیایی حاضر در این رقابتها باید صبر کرد و در پایان مرحله گروهی به نتایج روشنتری در این زمینه خواهیم رسید، اما تا اینجای کار و براساس نتایجی که تا به حال (پایان روز یکشنبه ۶ آذر) به ثبت رسیده، نقش و نگار آسیاییها در این پیکارهای بسیار مهم، خوش و دلپذیر بوده و نتایجی قابل قبول و در بعضی موارد ستودنی را برجای نهادهاند و این دستاورد، اعتباری آشکار برای کل ورزش قاره کهن است.
از دوره بعدی جام جهانی (۲۰۲۶) که این پیکارها به جای ۳۲ تیمی بودن، ۴۸ تیمی میشود و به تبع آن سهمیه آسیا هم به هشت تیم افزایش مییابد، طبعاً مردان فوتبال این قاره جایی فراختر و امکانهایی گستردهتر را برای به نمایش درآوردن محسنات پرشمار خویش به دست میآورند، ولی حتی اگر چنین نمیشد و تعداد نمایندگان آسیا فزونی نمییافت، آنچه اینک نیز از نمایندگان این قاره در جام بیست و دوم برجای مانده، در اکثر موارد غرورانگیز و توأم با رضایت و افتخار بوده و آنها بازندههای میدانی مسابقاتی نبودهاند که میزبانی آن را هم برعهده داشته و در این زمینه نیز نمره قبولی گرفتهاند.